Οι κατασκευασμένες παραδόσεις της εξουσίας, τελετές παρελάσεις και λοιπά θεάματα δημοσίου χαρακτήρα , ορίζουν και οριοθετούν το πρέπον και το σωστό. Διαμορφώνουν την σχέση της εξουσίας με την κοινωνία που την περιβάλλει. Οι ηγεμόνες, οι άρχουσες τάξεις, σκηνοθετούν την ζωή των υπηκόων τους καθώς το “εμείς” πρέπει να βιωθεί από το πλήθος με τρόπο που να διασφαλίζει την εξουσία τους .
Ο τελετάρχης θα δώσει το πρόσταγμα. Η μπάντα θα παιανίσει κάτι ηρωικό. Ο εκφωνητής στο ράδιο με τρεμάμενη φωνή θα μιλήσει για τους πολεμιστές μας. Αυτοί, γέροι πια, θα παρελάσουν ξανά μπροστά από την εξέδρα των “επισήμων” . Το παράδειγμα τους θα ακολουθήσει η νέα γενιά.
Εν-δύο εν-δυο .
Η πραγματικότητα σερβιρισμένη σε περιτύλιγμα λαμπερό. Ομοιόμορφο. Σε επαναλαμβανόμενα μοτίβα. Ευτυχώς κάποιοι δεν τα καταφέρνουν καλά με τον συγχρονισμό.
Οι τελετουργίες της κρατικής εξουσίας ως ένα μέσο πειθάρχησης των υπηκόων, ως ένα μέσο καθιέρωσης του ενός και μοναδικού "επίσημου βηματισμού", ως ένα μέσο επιβολής της ομοιομορφίας στον "όχλο", δεν έχει χρώμα αλλά μόνο εξουσία. Ευτυχώς πάντοτε στην ιστορία υπάρχουν και αυτοί "που χάνουν το βήμα τους"!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛιτό και περιεκτικότατο το κείμενό σου.