
Ελπίζει ο κάθε μικρο μεσαίος ότι η επόμενη κρίση δεν θα αφορά τον ίδιο .Ο επόμενος καρκίνος θα αφορά τον φίλο του. Η επόμενη ρύπανση θα μολύνει μια άλλη γειτονιά. Ο επόμενος πόλεμος, το επόμενο διατροφικό “σκάνδαλο”,το επόμενο κραχ, ο επόμενος άνεργος. Νιώσει όμως ανασφάλεια. Τρέχει στον ψυχολόγο του* στον πνευματικό του στο πλησιέστερο καμπαρέ στα καταστήματα' στο τηλεκοντρόλ
Η υπαρξιακή αβεβαιότητα όμως της τάξης δεν θα καθησυχαστεί. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Οι νεόπτωχοι πληθαίνουν. Μπορεί να κρίβονται καλά ανάμεσα στα απόβλητα αλλά είναι εκεί. Με το βλέμμα γεμάτο ζήλια. Οι επιθυμίες τους δεν μπορούν να εκπληρωθούν. Η σαγήνη των προϊόντων όμως εξακολουθεί να τους εξάρει την επιθυμία. Η γραμμή του θεμιτού με το αθέμιτο δεν ορίζεται στους κανόνες του παιγνιδιού. (Εποικοδομητική ασάφεια του συστήματος)