τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος:
http://www.nicosia.org.cy/dimotiko_dimopsifisma.shtm

Υποστηρίζομε την καμπάνια για να γίνει το παλιό ΓΣΠ ελεύθερος και ανοιχτός δημόσιος χώρος.

Υποστήριξε την και εσύ αναρτώντας την αφίσα μας.

τελετές παρελάσεις και λοιπά θεάματα

Οι κατασκευασμένες παραδόσεις της εξουσίας, τελετές παρελάσεις και λοιπά θεάματα δημοσίου χαρακτήρα , ορίζουν και οριοθετούν το πρέπον και το σωστό. Διαμορφώνουν την σχέση της εξουσίας με την κοινωνία που την περιβάλλει. Οι ηγεμόνες, οι άρχουσες τάξεις, σκηνοθετούν την ζωή των υπηκόων τους καθώς το “εμείς” πρέπει να βιωθεί από το πλήθος με τρόπο που να διασφαλίζει την εξουσία τους .

Ο τελετάρχης θα δώσει το πρόσταγμα. Η μπάντα θα παιανίσει κάτι ηρωικό. Ο εκφωνητής στο ράδιο με τρεμάμενη φωνή θα μιλήσει για τους πολεμιστές μας. Αυτοί, γέροι πια, θα παρελάσουν ξανά μπροστά από την εξέδρα των “επισήμων” . Το παράδειγμα τους θα ακολουθήσει η νέα γενιά.

Εν-δύο εν-δυο .

Η πραγματικότητα σερβιρισμένη σε περιτύλιγμα λαμπερό. Ομοιόμορφο. Σε επαναλαμβανόμενα μοτίβα. Ευτυχώς κάποιοι δεν τα καταφέρνουν καλά με τον συγχρονισμό.

ΚΡΙΣΗ

Ελπίζει ο κάθε μικρο μεσαίος ότι η επόμενη κρίση δεν θα αφορά τον ίδιο .Ο επόμενος καρκίνος θα αφορά τον φίλο του. Η επόμενη ρύπανση θα μολύνει μια άλλη γειτονιά. Ο επόμενος πόλεμος, το επόμενο διατροφικό “σκάνδαλο”,το επόμενο κραχ, ο επόμενος άνεργος. Νιώσει όμως ανασφάλεια. Τρέχει στον ψυχολόγο του* στον πνευματικό του στο πλησιέστερο καμπαρέ στα καταστήματα' στο τηλεκοντρόλ

Η υπαρξιακή αβεβαιότητα όμως της τάξης δεν θα καθησυχαστεί. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Οι νεόπτωχοι πληθαίνουν. Μπορεί να κρίβονται καλά ανάμεσα στα απόβλητα αλλά είναι εκεί. Με το βλέμμα γεμάτο ζήλια. Οι επιθυμίες τους δεν μπορούν να εκπληρωθούν. Η σαγήνη των προϊόντων όμως εξακολουθεί να τους εξάρει την επιθυμία. Η γραμμή του θεμιτού με το αθέμιτο δεν ορίζεται στους κανόνες του παιγνιδιού. (Εποικοδομητική ασάφεια του συστήματος)

Μαμά φοβάμαι ! Είναι επικίνδυνοι αυτοί οι φτωχοί...

.

Ευτυχώς που υπάρχουν πουτάνες; !

Είναι δέκα και μισή το βράδυ. Οδηγώ προς το σπίτι με την κόρη μου στο πίσω κάθισμα. Στην κακόφημη Πενταδακτύλου ένα αυτοκίνητο είναι σταθμευμένο στην μέση του δρόμου με αναμμένη την μηχανή. Δύο μπρατσάδες σε έξαλλη κατάσταση χτυπάνε άγρια ένα μετανάστη. Αυτός καλύπτει το κεφάλι με τα χέρια του για να προστατευτεί γερμένος πάνω σε ένα τοίχο. Σκέφτομαι ότι δεν με παίρνει η φάση με τους δύο φουσκωτούς και ταυτόχρονα ανοίγω την πόρτα. Ντράπηκα, να σας πω την αλήθεια. Αν δεν επέμβω τι θα σκεφτεί η μικρή . Τσάμπα θα πάνε τα αντιρατσιστικά μου μαθήματα τσάμπα και οι αναρχικές μου παπαριές . Πλησίασα δήθεν αποφασιστικά ελπίζοντας να σταματήσει και κανένα άλλο αυτοκίνητο. Ο ένας κατευθύνεται προς τα πάνω μου φωνάζοντας ότι “οι κολόξενοι έρχονται στην χώρα μας και......” . Ήταν φανερό ότι περίμενε από μένα να πάρω θέση. Εγώ τον αγνοώ και φωνάζω στον άλλο να σταματήσει. Την κρίσιμη στιγμή της κλιμάκωσης μια γυναικεία φωνή στο βάθος φωνάζει “αφήστε τον ρε” .Η μικροκαμωμένη κυρία που κάνει πιάτσα πιο κάτω πλησίασε στην σκηνή κάνοντας μεγάλο σαματά . Οι ψευτόμαγκες θεώρησαν ότι παραμεγάλωνε η παρέα, μπήκαν στο αυτοκίνητο και έφυγαν. Ο δεύτερος οδηγός που σταμάτησε στο σημείο το μόνο που βρήκε να πει ήταν ότι “εκατούρισε πάνω του ο μαυρής!!”

ζήτω το έθνος

Aν λυθεί το Κυπριακό θα χάσω

Κάθομαι δίπλα στην πράσινη γραμμή τζαι θωρώ τις σημαίες να κυματίζουν. Σκέφτομαι ότι αν λυθεί το Κυπριακό εν να χάσω πολλά κομμάτια που το είναι μου. Εν θα έρκουνται, παράδειγμα, διάφοροι δημοσιογράφοι, ντόπιοι και ξένοι, να με ρωτήσουν πως νιώθω που ζω εδώ και να τους λαλώ, κάμνοντας τον αχάπαρο, ότι αρέσκει μου η παλιά πόλη .

Εν θα μπορώ να κάνω show στους φίλους μου τους καλαμαράδες, όταν έρκουνται διακοπές, για τις Θερμοπύλες που φυλάω:

“Εδώ σκοτώθηκε ο Τρύφωνας .υπηρετούσε την θητεία του και επήγεν να ανταλλάξει κονιάκι και τσιγάρα με ένα τουρκοκύπριο στρατιώτη αλλά είδε τους ο Τούρκος αξιωματικός και έπαιξε τον” ....

“Τι τον έπαιξε;”

“Τον πυροβόλησε.”

“Α!"

και οι άλλοι οι διάφοροι:

.....“Δεν φοβάστε δαμέ;”

“Καμιά φορά σύρνουν μας καμιά πέτρα αλλά γενικά εν ήσυχα”.

“Εν επικίνδυνο για τα μωρά πάντως.”

“Ναι αλλά στην ακρόπολη μπορεί να σου τα πατήσουν τα αυτοκίνητα. Δαμέ εν αδιέξοδο. Τα καλά της κατοχής!”

Αν ανοίξουν τα οδοφράγματα εν να χάσω την ησυχία μου . Θα περνούν αυτοκίνητα που το αδιέξοδο δρομάκι μας, θα μετατραπούμε, δεν ξέρω για πόσα χρόνια, σε εργοτάξιο ανοικοδόμησης της “νεκράς ζώνης”.Άσε που μπορεί η κόρη μου να γνωριστεί με κανένα Τούρκο γείτονα και άτε να ξεμπλέξομε μετά.

τζίνοι ποτζεί τζαι μεις ποδά καλλίτερα!

Πόσο τα μικρομέγαλα συμφέροντα του κάθε ενός μας, οι ανασφάλειες και οι φιλοδοξίες μας, επηρεάζουν την προσπάθεια για λύση;!!!

H πόλη είναι το κοινωνικό εργοστάσιο παραγωγής συστημανθρώπων . Οι εγκλωβισμένοι στην παραγωγική διαδικασία πολίτες κινούνται σε ατέρμονους δρόμους. Ξένοι ! Ερωτευμένοι με τα εμπορεύματα στις βιτρίνες ή απλός με τις βιτρίνες.

Οι πόλεις αλλάζουν συνεχώς. Νέα κτίρια γεννιούνται παλιές γειτονιές χάνονται.

Το πλήθος δεν πρέπει να έχει μνήμη.
Πρέπει να θυμάται μόνο την τελευταία διαφήμιση. Το τελευταίο εμπόρευμα που λιγουρεύτηκε και θέλει δικό του. Η στιγμιαία χαρά που θα πάρει απ' αυτό, θα πληρωθεί σε μικρές ατέλειωτες δώσεις στην τράπεζα... σε μικρούς προστιθέμενους θανάτους της ύπαρξης.

Η πλατεία ελευθερίας πάντα ανάξια του ονόματος της υπέκυψε εύκολα στο ακαριαίο κτύπημα ενός τρυπανιού.

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν ... ;

ή μήπως ,

οι πολίτες χωρίς παρελθόν[άρα και χωρίς δεσμεύσεις] μπορούν να πλάσουν την ουτοπία να οργανώσουν το καινούργιο να επιτύχουν το αδύνατο

Οι καλές οι προδοσίες τώρα αρχίζουν

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

είμαι συγκλονισμένο από την φοβερά σύγκρουση των εξουσιών του τόπου για τα λεγόμενα εθνικά μας θέματα .Αναφέρομαι βεβαίως στον νευρικό κλονισμό που υπέστη ο πρόεδρος και γ.γ. του Α.Κ.ΕΛ. μόλις άκουσε τον παπά να του αμφισβητεί τον πατριωτισμό .

Επί του ιερού βήματος του συνεδρίου των αποδήμων, είδα το όραμα χιλιάδων Κυπραίων εθνικιστών και πατριωτών, να στεγαστούν και πάλι κάτω από τον ίδιο ουράνιο αλαλούμ, να γίνεται κομμάτια. Είδα επίσης τον Χριστόφια νευριασμένο (ως τωρά μόνο συγκινημένο τον είχα δει) και εσκέφτικα ότι είμαι τυχερός που δεν είμαι Ακελικός.

Είναι φανερό πλέον ότι το ΑΚΕΛ θέλει να κτίσει για το μέλλον(του). Θέλει δηλαδή να οργανώσει το σκηνικό στον δημόσιο βίο με τέτοιο τρόπο ώστε να μην αμφισβητείται πλέον η νομιμότητα και η ικανότητα

του να κυβερνά.

Ένα από τα “μειονεκτήματα” του σε αυτό το παιγνίδι ήταν πάντοτε το πως θα αντιμετώπιζε την εθνικιστική σύγκρουση στην Κύπρο. Έπρεπε να συμβιβάσει τις αριστερές και διεθνιστικές του ιδέες με μια πατριωτική ρητορική απαραίτητη για να επιβιώσει. Άντλησε λύσεις βέβαια από το αστείρευτο οπλοστάσιο του λενινισμού-σταλινισμού: Αντι -ιμπεριαλιστικά μέτωπα με άλλες “δημοκρατικές δυνάμεις” .

[O αντι-ιμπεριαλισμός ήταν η συνταγή για κάθε είδος αντισοσιαλιστικές δραστηριότητες στις χώρες του υπαρκτού και του ανύπαρκτου σοσιαλισμού. Συμμαχίες και με τον διάβολο έγιναν εις το όνομα του . Στην προκείμενη πραγματικότητα οι συμμαχίες ήταν βέβαια με παπάδες και με κουμπάρους. Αλλά εν πάση περιπτώσει !]

Για να επανέλθω : Έχοντας λοιπόν το ΑΚΕΛ την εξουσία ( + το ΔΗ.ΚΟ ακινητοποιημένο +την ΕΔΕΚ σε μια γελοία κατάσταση + τον άγιο Αναστασιάδη προστάτη μεγάλη η χάρη του) προβαίνει πιστεύω στα αυτονόητα υπό τις περιστάσεις :

Προσπαθεί να δικαιωθεί ιστορικά ξανα~θέτοντας σε συζήτηση την πρόσφατη μας ιστορία και προβάλλοντας,από την θέση του κυβερνώντος αυτή την φορά, την δική του εκδοχή

Προχωρεί σε μεταρρυθμ

ίσεις και αλλαγές στο εκπαιδευτικό μας σύστημα προσπαθώντας να δημιουργήσει τα δικά του στεγανά στο μέχρι τώρα απόρθητο υπουργείο παιδείας.

Προσπαθεί να λύσει το Κυπριακό εκτιμώντας ότι στις νέες συνθήκες της μετά την λύση εποχής, θα μπορεί να παίζει πιο εύκολα παιγνίδι, στην διεκδίκηση της εξουσίας .

Μπορεί να βγει και κάτι καλό ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ από τις κινήσεις αυτές της εξουσιαστικής αριστεράς ;

Ο χρόνος θα το δείξει.

Ο Χριστόφιας στο Πεκίνο

Αγαπητό ημερολόγιο,
το φιλοθεάμον κοινόν παρακολουθεί αυτές τις μέρες την κορυφαία ίσος στιγμή στην κοινωνία του θεάματος: τους Ολυμπιακούς αγώνες.
Σε αυτή την γιορτή της κυριαρχίας οι θεατές της ζωής, καθισμένοι στις κερκίδες και στις τηλεοράσεις τους μπροστά, ποθαυμάζουν το μέγα γεγονός .

Ο δικός μας,ο Χριστόφιας, βρέθηκε και αυτός εκεί για να πάρει το κομματάκι κέικ που του αναλογεί αλλά κυρίως για να δώσει διαπιστευτήρια της υποταγής του .
Δεν παρέλειψε βέβαια να μας πουλήσει και λίγο πατριωτισμό αλά κυπριακά :
Χωρίς ίχνος ανρτοπής μας πληροφόρησε ότι η μικρή Κύπρος τυγχάνει σεβασμού από μεγάλες χώρες όπως η “λαοκρατική” Κίνα. Το γεγονός δεν με εξέπληξε αλλά δεν μπορώ να πω και ότι δεν με νευρίασε.

Mα η Κίνα κύριε Χριστόφια δεν σέβεται ούτε τους ίδιους τους κατοίκους της :
Οι φυλακές της εν γεμάτες πολιτικούς κρατούμενους, οι πέντε από τις δέκα πιο μολυσμένες πόλεις στον κόσμο εν κινέζικες ,, για να μεν μιλήσουμε δηλαδή για τις συνθήκες εργασίας εκατομμυρίων ανθρώπων οι οποίοι κτίζουν το οικονομικό θαύμα της σοσιαλιστικής Κίνας .

Όσο για το κινέζικο σχολείο που επισκέφτηκες :
εκεί τα κοπελλούθκια πρέπει να έχει κάτι μήνες που σε συνθήκες στρατού ετοίμαζαν την PRIVE παράσταση που παρακολούθησες .

Τούτα ούλλα μάλλον υποψιάστηκες τα αφού έτσι πράγματα γίνονται στους υπαρκτούς και ανύπαρκτους χώρους που μεγάλωσες και κινείσαι . Έπαιξες πελλόν .Εξάλλου είπαν σου και τον εθνικό μας ύμνο στα κινέζικα .Tι να πεις;


The Show Must Go On



αλληλεγγύη στους καταπιεσμένους αριστερόχειρες

Τώρα την καλοκαιριά

Αγαπητό ημερολόγιο

Θα είσαι γεμάτο αυθαιρεσίες προκαταλήψεις και σχόλια που θα δικαιώνουν την ύπαρξη μου.

Με αγάπη ο πολίτης VroMigo